როდესაც საქართველოში ყველაზე პოპულარული თემების გარშემო არსებულ მსჯელობას დავაკვირდებით, აღმოვაჩენთ, რომ თითქმის ყველანაირი საკითხი ხშირად დაეჭვებასა და უნდობლობას იწვევს. ადამიანებისა და ჯგუფების დიდი ნაწილი ეჭვებს გამოთქვამს, რომ ყველაფერი ისე არ არის, როგორც ერთი შეხედვით მოჩანს, მკაფიოდ გაცხადებულ მიზეზებს შეცდომაში შევყავართ და არსებობს მოვლენების ალტერნატიული ახსნა, რომელიც მკაფიოდ არ ცხადდება – დაფარულია. მაგალითად, პანდემიის პარალელურად ბევრ ადამიანსა და ჯგუფს უჩნდება ეჭვები და უნდობლობა პაციენტების მკურნალობის პროცესის, ფარმაცევტული კომპანიების, აცრების ირგვლივ თუ პანდემიის რეალურობის შესახებ. ეჭვები, უნდობლობა და ალტერნატიული მოსაზრებები არსებობს პოლიტიკური მმართველობისა და პოლიტიკური გადაწყვეტილებების შესახებაც. პროცესების ალტერნატიული ახსნა, რომელსაც ხშირად შეთქმულების (კონსპირაციულ) თეორიას უწოდებენ, უმეტესად ერთ ფაბულას იმეორებს – რაც ზედაპირზე ჩანს, ყველაფერი სიმართლე არ არის, არსებობს უხილავი ძალაუფლება და განზრახვები, რომელიც ფასადის უკან იმალება და რასაც მუდმივად მალავენ ძლევამოსილი პირები და ინსტიტუტები.